The lovely donkey

Πρωτότυπος τρόπος παρκαρίσματος.

the lovely donkey

Αγαπητοί αναγνώστες,

Σας γράφω μέσα από το σπίτι ένα κρύο χειμωνιάτικο απόγευμα με κάποιους πόντους χιόνι έξω και την θερμοκρασία κάπου λίγο κάτω από το μηδέν. Σε κανονικές συνθήκες θα έπρεπε μαζί με τον καφέ μου να είχα ανοίξει τους χάρτες μου και να χανόμουν στις συντεταγμένες τους. Αλλά που τέτοια όρεξη. Σε λίγες ώρες μάλιστα θα απαγορεύεται να βγω έξω γιατί από τις εννέα και μετά σταματάει η κυκλοφορία λέει όχι των οχημάτων, αλλά δυστυχώς και των ανθρώπων. Τα γράφω τώρα όλα αυτά και ανατριχιάζω με τις συνθήκες που βιώνουμε όλοι μας, αλλά παράλληλα σκέφτομαι ότι είναι πολύ ωραία να αποτυπωθούν στο χαρτί έτσι ώστε μετά από κάποια χρόνια να διαβάζω τι έγινε το εν Χριστώ έτος 2021.

Πότε θα ξαναβγούμε στους δρόμους; Φαντάζει αδιανόητο σήμερα να υπάρχει έστω η σκέψη για τον σχεδιασμό ενός απλού ταξιδιού. Φαντάζει εξωπραγματική η οργάνωση ενός ταξιδιού με αυτοκίνητο στην Ευρώπη. Δεν υπάρχει καν η διάθεση για την συγκέντρωση πληροφοριών επάνω σε μια διαδρομή που θα ήθελες να επισκεφτείς. Δεν υπάρχει καν η διάθεση να οργανώσεις την επόμενη μέρα σου.

Πότε θα ξαναβγούμε στους δρόμους να αισθανθούμε εκείνη την αίσθηση της ανεξαρτησίας της ελευθερίας να προσδιορίζουμε εμείς το ταξίδι και τον προορισμό.

Πότε θα ξαναβγούμε στους δρόμους παρατηρητές και συμμετέχοντες σε νέα καινούρια γεγονότα

Πότε θα ξαναβγούμε στους δρόμους για να γεμίσουμε εικόνες και να ζήσουμε καινούριες ανεπανάληπτες στιγμές.

Μπήκαμε στην δεύτερη δεκαετία των εμπειριών μας στα ταξίδια με αυτοκινούμενο τροχόσπιτο. Περάσαμε πλέον στην εφηβεία. Δεν είναι τίποτε το ίδιο όλα είναι παράλληλα και διαφορετικά αλλά και πιο όμορφα, ίσως πιο ώριμα. Μα το κυριότερο πιο αργά και πιο τεμπέλικα. Δεν βιαζόμαστε να προλάβουμε να δούμε να ζήσουμε και να επισκεφτούμε γνωρίζουμε ότι θα επιστρέψουμε την επόμενη φορά. Άλλωστε την ποιότητα του ταξιδιού την αντιλαμβάνεσαι μόλις τελειώσει το ταξίδι, τότε αποφασίζεις για το επόμενο.  Το αυτοκινούμενο τροχόσπιτο μας έκανε πιο »τεμπέληδες» (δανεισμένη φράση από  συν ταξιδευτή μας) μας έκανε πιο ορεξάτους όμως αλλά και πιο αργούς πιο επιλεκτικούς. Αφήνουμε λοιπόν την εποχή του hellascamper η οποία μας συνεπήρε με τις εμπειρίες που μας πρόσφερε και ξεκινάμε την εποχή του τεμπέλικου αργού μα πιο εκλεκτικού, the lovely donkey. Για ακόμη πιο όμορφες στιγμές, για ακόμη περισσότερα ταξίδια με αυτοκινούμενο τροχόσπιτο. 

Αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάμε όλοι μας και μέχρι να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε ξανά, όπως ξέρουμε, θα συνεχίζουμε να σας χαρίζουμε όμορφες στιγμές με άρθρα μας από ταξίδια που κάναμε και δεν τα δημοσιεύσαμε.

Ελάτε μαζί με το the lovely donkey εμπιστευτείτε την όρεξή του για όμορφες εμπειρίες.

«…Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει•
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο

Κ. Π. Καβάφης, «Ιθάκη»
(απόσπασμα)