Στο σχέδιο ήταν να φύγουμε από την βάση μας κάπου το μεσημεράκι, έτσι ώστε το βράδυ να διανυκτερεύσουμε κάπου εκεί κοντά στα Ελληνικά σύνορα, για να διασχίσουμε όλη την επόμενη μέρα τη Γιουγκοσλαβία (μιας και για να κερδίσουμε χρόνο δεν θέλαμε να κάνουμε κάποια ιδιαίτερη στάση αν και φίλοι μας μας περίμεναν στο Βελιγράδι), γιατί η απόσταση μέχρι τα Ουγγαρέζικα σύνορα είναι περίπου 700 χιλιόμετρα, και θέλαμε να είμαστε το βραδάκι στην Ουγγαρία, όπου και εκεί θα βρίσκαμε κάπου να σταματήσουμε για διανυκτέρευση, και έτσι ξεκινήσαμε. Ανεβαίνοντας απογευματάκι (τι ωραία) περάσαμε από την παραλία που συχνάζουμε το καλοκαίρι, και η οποία είχε καταληφθεί από δύο αυτοκινούμενα (Ελληνικής ιδιοκτησίας σίγουρα,γιατί φαινόταν ήταν πολύ χύμα……)
Στις 10 περίπου το βράδυ φτάσαμε στο πρώτο βενζινάδικο πρίν τα σύνορα στα 15 περίπου χιλιόμετρα το οποίο δουλεύει όλο το 24ωρο και αφού φουλάραμε σταματήσαμε για διανυκτέρευση.
Με τα παιδιά περάσαμε το δρόμο απέναντι όπου είχε δύο τερματάκια για να ξεμουδιάσουμε λίγο παίζοντας ποδόσφαιρο. Είχε όμως τόσα κουνούπια που δεν τα καταφέραμε να παίξουμε και πολύ. Έτσι ύπνος και εγερτήριο νωρίς το πρωί, για να έχουμε όλη τη μέρα μπροστά μας. Ήταν σχετικά ήσυχος ύπνος με εξαίρεση αυτοκίνητα, ως επί το πλείστον Σέρβοι και Σκοπιανοί, ταξιδιώτες που επέστρεφαν στις πατρίδες τους μετά τις καλοκαιρινές τους διακοπές
5:30 το πρωί εγερτήριο, ξεκινήσαμε με ένα καφέ και τα παιδιά να κοιμούνται όρθια αφού τα ξυπνήσαμε μόνο και μόνο για τον έλεγχο των τελωνείων.
Ο Έλληνας τελωνειακός μας χαιρέτησε χωρίς να ελέγξει τίποτε, ενώ οι σκοπιανοί μετά των έλεγχο των ταυτοτήτων μας χαιρέτησαν καλό ταξίδι αφού μας έκαναν την καθιερωμένη ερώτηση «πού πάτε?»
Ήταν νωρίς το πρωί μέσα στα Σκόπια και αυτό που μας έκανε εντύπωση, ήταν ότι οι δρόμοι τους ήταν ποιο καθαροί από σκουπίδια από ότι την τελευταία φορά που περάσαμε πρίν από τρία χρόνια και δεν είχαμε άδικο ότι κάτι έγινε αυτή τη φορά αφού στο δρόμο είχαν αναρτήσει πινακίδες ότι απαγορεύεται η ρήψη σκουπιδιών και ότι αυτό τιμωρείται.
Τελικά νωρίς όπως έπρεπε φτάσαμε και στα Σέρβικα σύνορα ( τα Σκόπια για να τα διασχίσεις είναι ένας καφές) υπήρχαν πολλά αυτοκίνητα από την απέναντι πλευρά προς Ελλάδα, μια φασαρία από αυτοκίνητα που τη βρίσκαμε μέχρι και τη Βουδαπέστη και που μας φόβιζε για το ταξίδι της επιστροφής.
Στη Σερβία Ελληνική εταιρεία έχει αναλάβει την κατασκευή του δρόμου μέχρι το Leskovac και εκεί γίνεται πραγματικά ένας χαμός, αλλά τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα από τον παλιό στενό δρόμο.
Η πρώτη πρωινή στάση αποφασίσαμε να ήταν σε ένα από τα μικρά parking δεξιά του δρόμου στη σέρβικη klisoura ( κάτι σαν τα τέμπη) μια όμορφη καταπράσινη περιοχή μετά το Vladicin han.
Εκεί σταματούσαν πολλοί Σέρβοι για να ξεμουδιάσουν πηγαίνοντας για Ελλάδα.
Και η μεγάλη πορεία ξεκίνησε, μπήκαμε νωρίς στον αυτοκινητόδρομο μετά το Leskovac ( πόσο τον βαριέμαι αυτόν το δρόμο!) με κατεύθυνση το Βελιγράδι για φουλάρισμα. Εκεί κοντά στο Βελιγράδι το πλήρωσα πολύ ακριβά το πετρέλαιο ενώ θα μπορούσα να κάνω λίγο υπομονή, να φουλάρω μέσα στο Βελιγράδι, κακός….. Το μεσημεράκι λοιπόν βρεθήκαμε σχετικά γρήγορα μέσα στο Βελιγράδι.
Η νότια είσοδος όπου θέλαμε να μπούμε έστω και για λίγο για ξεκούραση αλλά προτιμήσαμε να το βγάλουμε κατευθείαν για τα Ουγγαρέζικα σύνορα , μιας και τα χιλιόμετρα επιτέλους λιγόστευαν γύρω στα 180….
Το πάρκο kalemegdan και η μητρόπολη από τη γέφυρα του sava
Το κέντρο του Βελιγραδίου
Πάνω στη γέφυρα
Και η ανατολική είσοδος (βέβαια για μας έξοδος )
Στην ώρα μας φτάσαμε στα Σέρβικα σύνορα αλλά και στα ουγγαρέζικα όπου βρήκαμε μια μικρή καθυστέρηση περίπου μισής ώρας.
Τετραπλάσια ουρά όμως απέναντί μας για Ελλάδα μιας και βλέπουμε επιστροφή Τούρκων οδηγών…….Αγοράσαμε λοιπόν λίγο ακριβά από Σερβία, vinietta (λάθος μας έπρεπε να την πάρουμε από Ουγγαρία) στα 15.70 euro και αναχωρήσαμε για parking διανυκτέρευσης έτσι ώστε πρωί πρωί με την αυγούλα να ξεκινήσουμε για την πρώτη μας στάση την Βουδαπέστη.
Τελικά νομίζω σταματήσαμε στο δεύτερο ή στο τρίτο βενζινάδικο που βρήκαμε στον δρόμο μας, περίπου γύρω στα 150 χλμ πριν την Βουδαπέστη.
Συνεχίζεται με το 2ο μέρος στην Ουγγαρία
The lovely donkey 