Η Ρεντίνα των Αγράφων και τα Λουτρά Σμοκόβου

Αυτή τη φορά είπαμε να πάρουμε τα βουνά. Αφορμή ήταν οι πληροφορίες μας για την εξαιρετική ανακαίνιση των λουτρών του Σμοκόβου αλλά και η γιορτή τσίπουρου στη Ρεντίνα

Αυτό το κομμάτι των Αγράφων που επισκεφτήκαμε και ανήκει στο Δήμο Σοφάδων είναι ίσως το λιγότερο επισκέψιμο από τα άλλα του Νομού Καρδίτσας αλλά για μας το ομορφότερο με έντονη την δυναμική παρουσία των ανθρώπων του που επιμένουν να δημιουργούν κάτω από δύσκολες  συνθήκες αλλά σε ένα περιβάλλον εντυπωσιακό, πανέμορφο, στην καρδιά της Ελλάδας.

Μετά την Καρδίτσα και μετά από κάποια χιλιόμετρα στα ριζά των βουνών, και αφού περάσαμε αρκετά ζωντανά χωριά του κάμπου φτάσαμε στο χωριό Κέδρος όπου έπρεπε να το διασχίσουμε για να μπούμε στην ζώνη την ορεινή, κάτι σαν την Πύλη που σε βάζει στα βλαχοχώρια των Τρικάλων.

Έτσι μετά από 13  χιλιόμετρα σχετικά ανηφορικά με στροφές  φθάσαμε στα Λουτρά Σμοκόβου

Τα Λουτρά τα οποία έχουν πραγματικά ανακαινιστεί παρέχουν  υπηρεσίες εκτός από τις παλιές τις ιαματικές και καινούριες, χαμάμ σάουνα μασάζ όργανα γυμναστικής και βέβαια η πισίνα με το ιαματικό νερό με τζάμια γύρω γύρω έτσι ώστε να βλέπεις έξω τη φύση αλλά και τις γωνιές της με το υδρομασάζ. Η χρήση της πισίνας κοστίζει 7 ευρώ ( πραγματικά ΑΞΙΖΕΙ) και εφόσον θέλεις να χρησιμοποιήσεις και όλα τα άλλα πληρώνεις άλλα 4,5 ευρώ χαμάμ μασάζ κ.λ.π.

Άποψη από τις εγκαταστάσεις εξωτερικά αλλά και από την πισίνα

Τα λουτρά λειτουργούν ως επισκέψιμος χώρος από την αρχαιότητα ακόμη. Τώρα βέβαια από ότι φαίνεται η επιχείρηση επέκτεινε την λειτουργία τους και τον χειμώνα έτσι λειτουργούν τα σαββατοκύριακα από τις 10:00 το πρωί έως τις 18:00 το απόγευμα. Όσον αφορά τη διανυκτέρευση, υπάρχουν ξενοδοχεία, που θα ανοίξουν εάν υπάρχουν κρατήσεις . Η πλατεία των λουτρών είναι υπέροχη με αρκετό χώρο για parking αυτοκινήτων αλλά και ένας χώρος πιο πίσω ιδανικός για αυτοκινούμενα απομονωμένος και ήσυχος όπως πρέπει δίπλα σε νερό

 Έπρεπε να βιαστούμε η νύχτα είχε πέσει και η Ρεντίνα μας περίμενε. Από τα λουτρά δύο είναι οι δρόμοι για Ρεντίνα ή μέσω Αηδονοχωρίου και Βαθύλακου, δύο εκπληκτικά χωριά, με λίγους εναπομείναντες κατοίκους, κυριολεκτικά μέσα στο δάσος ειδικά το Αηδονοχώρι, ή μέσω Λουτροπηγής που σου προσφέρει θέα την  λίμνη του Σμοκόβου. Εμείς επιλέξαμε τον δρόμο της Λουτροπηγής όπου μέχρι να φτάσουμε επάνω στην Ρεντίνα στην άκρη του δρόμου βλέπαμε φωτιές κατασκηνωτών, μάλλον κυνηγών οι οποίοι διανυκτέρευαν με τις σκηνές τους.

Και έτσι φτάνοντας στη Ρεντίνα κατεβήκαμε όλο το χωριό φτάνοντας ως την πλατεία η οποία ετοιμαζόταν για την αυριανή γιορτή

Εκεί βέβαια ευγενικότατα οι κάτοικοι μας υπέδειξαν τον χώρο του γηπέδου μπάσκετ όπου θα μπορούσαμε να διανυκτερεύσουμε με ασφάλεια, και να μην εμποδίζουμε αλλά και ούτε να μας εμποδίζει κανείς. Και το κυριότερο να μπορούμε να αναχωρήσουμε όποτε εμείς θέλουμε γιατί ο δρόμος για την έξοδο χωρά μόνο ένα αυτοκινούμενο και κανέναν άλλον

Το χωριό έχει μια παλιά αρχοντιά που φαίνεται και στις ανακαινισμένες αλλά και στις παλαιές κατοικίες.

Και βέβαια τα τσίπουρα που έβγαιναν όλη τη νύχτα σε αρκετά σημεία του χωριού, ενώ στην πλατεία ετοιμαζόταν όλη νύχτα  γίδα βραστή για τους καλεσμένους

Βέβαια η βραδινή μας βόλτα ήταν μια απόλαυση

Και ένας ύπνος από τους γλυκύτερους  που ποτέ κάναμε στο «σπίτι μας» εκτός από ένα πρωινό εγερτήριο από κυνηγούς οι οποίοι αποφάσιζαν μπροστά στα αυτοκίνητά μας για την πορεία που θα ακολουθούσαν.

Και το πρωινό μια απόλαυση,  ακουγόταν μόνο η εκκλησία όπου είχε αρχίσει η Κυριακάτικη λειτουργία.

Και από την άλλη πλευρά του σπιτιού μας μια ΄΄ θάλασσα βουνά ΄΄ τα Άγραφα

Εδώ βέβαια θα πρέπει να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας στον άνθρωπο που μας υπέδειξε αυτόν τον χώρο, και ο οποίος το πρωί ήρθε να δει εάν ήταν όλα εντάξει και αν κοιμηθήκαμε καλά. Ο συγκεκριμένος χώρος αποδείχθηκε ικανός να υποδεχθεί αρκετά αυτοκινούμενα αφού έτσι απρόσμενα εμφανίσθηκε μία παρέα με 4 camper.

Ήταν η ώρα της εξόρμησης στα βουνά και στον δρόμο μας εικόνες ζωντανές των ορεινών χωριών όλης της Καρδίτσας. Άνθρωποι όλο ζεστασιά φιλόξενοι φιλικοί  δουλεμένοι.

Πηγές με λιγοστό νερό και ξωκλήσια ζωντανά, βαθιά μέσα στο δάσος

Φθινοπωρινά χρώματα στα βουνά και εκείνο το σχολικό βιβλίο των παιδικών μας χρόνων «Τα ψηλά βουνά» σαν να είχε πάρει τις φωτογραφίες του από αυτόν εδώ τον τόπο.

Μπροστά μας  ο δρόμος της επιστροφής στο χωριό για να ξεδιψάσουμε με Καρδιτσιώτικο ντόπιο τσίπουρο και γλέντι στην πλατεία.

Και μια επίσκεψη στην εκκλησία του χωριού μία από τις υπόλοιπες 24 που υπάρχουν όπου με το ξεχωριστό ξύλινο ταβάνι και της ξύλινες φιγούρες αλλά γενικά το περιβάλλον της φανερώνεται η ιδιαιτερότητα αυτού του χώρου όπου τα παλαιότερα χρόνια ήταν το σταυροδρόμι της Ελλάδας για όσους ταξίδευαν από την βόρεια προς την Δυτική Ελλάδα και το αντίστροφο.

Έτσι με τα πολλά και με τα λίγα το μεσημεράκι μας τελείωσε και έπρεπε σιγά σιγά να προετοιμαζόμαστε για τον δρόμο της επιστροφής, άλλωστε και τα σπίτια με τα τζάκια αναμένα περιμέναν τους ντόπιους και τους επισκέπτες ……

Αλλά ήταν τέτοιος ο Κυριακάτικος αυτός ήλιος που δεν θέλαμε να φύγουμε, αλλά μάλλον έπρεπε να βιαστούμε για να μην μας κλείσουν τα αυτοκίνητα των επισκεπτών που θα διέσχιζαν τον στενό δρόμο του χωριού για βγούν επάνω στον δρόμο Καρπενησίου Καρδίτσας (και για όσους κατευθύνονται για Θεσσαλονίκη Λάρισα) Σοφάδων.

Βέβαια κατηφορίζοντας και στο ύψος του χωριού Λουτροπηγής μία άλλη έκπληξη για τον επισκέπτη είναι η  Λίμνη Σμοκόβου η οποία εμφανίζεται στα δεξιά του. Να μια άλλη γωνιά της Ελλάδος που δεν είναι γνωστή, και όλα αυτά στον Δήμο Σοφάδων μια περιοχή με ξεχωριστές ομορφιές, και καθαρούς ανθρώπους.

ΤΕΛΟΣ