Ο καιρός ήταν ζεστός καλοκαιρινός δεν θύμιζε σε τίποτα τις κρύες βραδιές στο Zakopane όπου μαζευόμασταν μέσα το βράδυ με την θέρμανση ανοιχτή, και γύρω μας οι Ολλανδοί με τις καρεκλίτσες τους και τα μικρά φαναράκια τους να πήνουν τσάι έξω από τις σκηνές τους. Πρωινό ξύπνημα λοιπόν πρωινό γεύμα ένα μικρό καθάρισμα τακτοποίηση του ‘’σπιτιού’’ και φύγαμε για Άουσβιτς………………..
H απόσταση δεν ήταν πάνω από 80 χιλιόμετρα. Απόλαυση να οδηγείς στους δρόμους της Πολωνίας, η συμπεριφορά των οδηγών θυμίζει έντονα τους Γερμανούς. Πρέπει να είναι ξαδέρφια. Και τελικά φθάσαμε στα περίχωρα του Άουσβιτς το οποίο λεγόταν Oswiecim στα Πολωνέζικα.
Μετά από μια σύντομη διαδρομή σε ένα ατελείωτο δάσος πριν την πόλη άρχιζε να μας περικυκλώνει όλη αυτή η ατμόσφαιρα του Άουσβιτς με ένα από τα μεγαλύτερα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β΄ παγκόσμιου πολέμου. Είναι πραγματικά λάθος να επισκεφτείς την Πολωνία και να μην δεις το Άουσβιτς.
Υπάρχουν τρία parking στον χώρο. Έξω από κάθε ένα υπάρχουν νεαροί υπάλληλοι που σου κάνουν νόημα να μπεις μέσα. Καλό είναι πρώτα ο επισκέπτης να περιπλανηθεί μέχρι την είσοδο του Άουσβιτς για να καταλάβει ότι το καλύτερο parking και το φθηνότερο είναι αυτό που είναι μέσα στον χώρο του στρατοπέδου. Σε όλα τα parking υπάρχουν αρκετά αυτοκινούμενα τα οποία διανυκτερεύουν εκεί μετά την επίσκεψή τους στους χώρους. Εμείς το λάθος το κάναμε μπήκαμε στο πρώτο που μας υπέδειξαν οι όμορφες πολωνέζες στο δρόμο. Βέβαια ήταν ασφαλέστατο με όλες τις παροχές.
Ήταν είδη μεσημέρι 3 η ώρα. Στο Άουσβιτς δεν υπάρχει εισιτήριο εισόδου, απλά μέχρι τις τρεις η ώρα το μεσημέρι ο επισκέπτης είναι υποχρεωμένος να πάρει ακουστικά στα οποία του παρέχεται μετάφραση. Εδώ θα πρέπει υποχρεωτικά να πληρώσει. Αλλά μετά τις τρείς η ώρα μπορεί ελεύθερα να μπει μέσα χωρίς ακουστικά και χωρίς να πληρώσει τίποτα. Βέβαια ακουστικά στα Ελληνικά δεν υπήρχαν. Κοσμοπλημμύρα
Εμείς αυτόν τον χώρο δεν τον είχαμε δει παρά μόνο σε κινηματογραφικές ταινίες η ντοκιμαντέρ. Οι Πολωνοί έχουν κάνει καλή δουλειά. Έχουν συντηρήσει και αναδείξει τον χώρο όπως πρέπει. Το Άουσβιτς πλέον είναι μνημείο όλης της ανθρωπότητας, και το έχουν κρατήσει ως τέτοιο με σεβασμό στην ιστορικότητά του.
Η διάθεσή μας για το τι θα συναντήσουμε μέσα στο μνημείο ήταν καθαρά τουριστική, αλλά πλησιάζοντας στον χώρο η διάθεσή μας αλλά και όλων των επισκεπτών άλλαξε ( το έβλεπες στα μάτια όλων ειδικά των ευρωπαίων) συνειδητοποιώντας ότι σε αυτών ακριβώς τον χώρο θανατώθηκαν εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές.
Μπορείς να περπατήσεις μέσα στους χώρους του στρατοπέδου, μπαίνοντας σε κάθε θάλαμο ξεχωριστά, όπου βλέπεις μια διαφορετική έκθεση για τους νεκρούς κάθε χώρας ξεχωριστά.
Οι θάλαμοι έχουν εκείνη την τραγική ατμόσφαιρα, άλλο να το βλέπεις …………..
Εδώ είναι χώρος εκτέλεσης όσων φυλάκιζαν μέσα στο στρατόπεδο, και οι κοιτώνες τους ήταν ακριβώς δίπλα στο υπόγειο έτσι ώστε να βλέπουν κάθε πρωί τις εκτελέσεις
Δεν είναι δυνατόν άνθρωποι να εφάρμοσαν την ιδεολογία τους … τόσο ψυχρά σε ένα τόσο καλά οργανωμένο χώρο με στόχο την μαζική εξόντωση !! Ποιά είναι αυτή η ιδεολογία που τους δίνει αυτό το δικαίωμα.
Και ο δρόμος σε βγάζει στα κρεματόρια, εδώ η απόλυτη φρίκη ………………..υπήρχαν παντού πινακίδες «σεβαστείτε τον χώρο»
Και μια ομάδα επισκεπτών Εβραίων χορεύοντας για τους νεκρούς τους, έξω από την είσοδο των κρεματορίων.
Περπατούσαμε αρκετή ώρα μέσα στο στρατόπεδο αισθανόμενοι και εμείς και τα παιδιά όλη αυτή την τραγωδία που έζησαν οι άνθρωποι μέσα στο Άουσβιτς
Η πόλη ήταν γεμάτη με κοράκια υπήρχαν παντού, μέσα στην πόλη και γύρω από το στρατόπεδο, λες και μύριζαν ακόμη τις στάχτες των νεκρών. Έτσι φύγαμε σιγά σιγά για την βραδινή μας ξεκούραση, μέχρι την επόμενη μέρα όπου πρωί πρωί θα πηγαίναμε στο Birkenau το στρατόπεδο εργασίας που βρίσκεται στην περιοχή του Άουσβιτς λίγο έξω από την πόλη.
Ήταν μια πραγματική ζεστή βραδιά στο parking εμείς και μια Ολλανδέζικη οικογένεια. Κοιμηθήκαμε ήσυχα δεν υπήρχε από πουθενά, κανένας θόρυβος πραγματικά. Συνεχώς γύριζε στο μυαλό μας η εικόνα της τραγωδίας που συνέβαινε εκείνα τα χρόνια σε αυτή την περιοχή που διαλέξαμε να κοιμηθούμε……. Το πρωί ξεκινήσαμε ρωτώντας για το Birkenau. Οι Πολωνοί δεν γνωρίζουν Αγγλικά, και με δυσκολία καταφέραμε να καταλάβουμε προς τα πού ήταν το Birkenau. Πρέπει να ήταν γύρω στα 4 χιλιόμετρα απόσταση από το Άουσβιτς . Φθάσαμε εκεί νωρίς ήταν ανοιχτό δεν υπήρχε φύλακας και φυσικά δεν πληρώσαμε εισιτήριο.
Αυτές ήταν εικόνες που έχουμε δει και ξαναδεί σε ντοκιμαντέρ εποχής. Ο δρόμος έξω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης λέγεται «οδός Θυμάτων του Φασισμού»
Συρματοπλέγματα σκοπιές και τάφρος
Οι θάλαμοι όπου διέμεναν
Η σιδηροδρομική γραμμή μπαίνει μέσα στο στρατόπεδο. Εδώ κατέβαιναν μη γνωρίζοντας τι τους περιμένει.
Ήταν τραγικό………αλλά άξιζε τον κόπο ιδίως για τα παιδιά, για να γνωρίζουν και να καταλαβαίνουν.
Συνεχίζεται με το 11ο μέρος στην Τσεχία
